17 stycznia 2008 r. o godz. 12.00, w Muzeum Narodowym w Poznaniu nastąpi uroczyste odsłonięcie obrazu „Autoportret VII” Stanisława Kubickiego z kolekcji Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Obraz zakupiła Wojewódzka Bibliotek Publiczna i Centrum Animacji Kultury. Odsłonięciu towarzyszyć będzie konferencja prasowa z udziałem syna artysty prof. Stanisława Kubickiego. Ostatnie realizacje i plany Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych przedstawi prezes Piotr Voelkel.
„Autoportret VII” jest wizytówką dojrzałego kubo-konstruktywistycznego stylu. Stanisława Kubickiego. Dzieło to, o wyjątkowo złożonej symbolicznej wymowie, ilustruje jego poglądy na temat statusu artysty i ambiwalentny dialog z awangardową utopią „nowego człowieka”.
Zdaniem Lidii Głuchowskiej, autorki książki o Stanisławie Kubickim i znawcy jego twórczości, tworząc „Autoportret VII” Kubicki chciał przedstawić wizerunek twórcy per se. Przy wnikliwym oglądzie obrazu w tle zidentyfikować można wyobrażenie głowy i dłoni – symbole dualistycznej natury artysty – rzemiosła i intelektu. To nawiązanie do wzorca obrazowego „Melancholii” Albrechta Dürera, akcentującego intelektualny aspekt dokonań artysty, będącego przeciwieństwem konwencjonalnego autoportretu z paletą i pędzlem. Głuchowska zwraca także uwagę na widoczną na obrazie tajemniczą formę przypominającą promień lub ostrze przecinające głowę. W czasie twórczego i osobistego kryzysu Kubicki pociął bowiem obraz nożem. Zniszczone płótno żona nakleiła na deskę i starannie odrestaurowała, tak, iż ślady łączeń trzech jego fragmentów są dziś ledwie widoczne. Niezależnie od aktu autoagresji wymierzonego właśnie w ten autoportret, artysta uczynił go dziesięć lat później elementem jednej z najważniejszych swych prac zatytułowanej Święty i zwierzęta z 1932 r. będącym syntezą jego koncepcji kosmologicznej wypracowanej w obliczu kryzysu wartości cywilizacyjnych i narastającego faszyzmu.
„Autoportret VII” Stanisława Kubickiego to kolejne dzieło sztuki współczesnej stanowiące depozyt Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, które prezentowane jest w Muzeum Narodowym w Poznaniu. W tej wyjątkowej kolekcji można zobaczyć prace Aliny Szapocznikow, Andrzeja Wróblewskiego, Zofii Kulik, Grzegorza Kowalskiego, Romana Cieślewicza. Ostatni obraz Stanisława Kubickiego „Mojżesz przed krzewem gorejącym” z 1933/1934 roku eksponowany jest na jednej z głównych osi galerii sztuki współczesnej Muzeum Narodowego.
Stanisław Kubicki (20. 01. 1889 Ziegenhain–1942 Warszawa), jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli ekspresjonizmu i prekursorem sztuki abstrakcyjnej w Polsce. Jego słynny drzeworyt „Wieża Babel” zdobił plakat I wystawy ekspresjonistycznej grupy Bunt w Poznaniu. Obrazy artysty tylko od 2000 roku pokazywano w Brukseli, Los Angeles, Monachium, Berlinie, Wrocławiu, Krzyżowej, Poznaniu i Toulonie. W 2004 r. Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych wybrało do kolekcji prezentowanej w Muzeum Narodowym ostatni obraz artysty „Mojżesz przed krzewem gorejącym z 1933/1934 roku. Zakupu dokonała Wojewódzka Bibliotek Publiczna i Centrum Animacji Kultury. Teraz dołączy do niego także obraz „Autoportret VII”.
Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych zostało zarejestrowane 12 maja 2004 roku. Działa w ramach Narodowego Programu Kultury „Znaki Czasu”, zainicjowanego przez byłego Ministra Kultury Waldemara Dąbrowskiego. Projekt polega na pozyskiwaniu co roku z budżetu ministerstwa, pieniędzy na zakup dzieł sztuki współczesnej. Zakupów dokonuje Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. Warunkiem otrzymania dotacji od Ministerstwa jest wcześniejsze uzbieranie przez członków Towarzystwa odpowiednich środków, które zostaną podwojone dzięki wypłacie z funduszy centralnych. Głównym zadaniem Towarzystwa jest tworzenie kolekcji dzieł sztuki współczesnej. Prace zakupione ze zgromadzonych funduszy tworzą kolekcję własną, która wzbogaca stałą ekspozycję sztuki współczesnej w poznańskim Muzeum Narodowym oraz od 2005 przestrzeń otwartą Poznania w ramach projektu Poznań Miasto Sztuki. (20. 01. 1889 Ziegenhain–1942 Warszawa), jednym z najwybitniejszych przedstawicieli ekspresjonizmu i prekursorem sztuki abstrakcyjnej w Polsce. Jego słynny drzeworyt „Wieża Babel” zdobił plakat I wystawy ekspresjonistycznej grupy Bunt w Poznaniu. Obrazy artysty tylko od 2000 roku pokazywano w Brukseli, Los Angeles, Monachium, Berlinie, Wrocławiu, Krzyżowej, Poznaniu i Toulonie.
W skład kolekcji wchodzą dzieła między innymi Aliny Szapocznikow, Andrzeja Wróblewskiego, Zofii Kulik, Grzegorza Kowalskiego, Magdaleny Abakanowicz, Heinza Macka, Piotra Kurki, Izabelli Gustowskiej, Stanisława Kubickiego. Zakupione przez „Zachętę” prace muszą być eksponowane w publicznym miejscu. Mają stanowić kolejną atrakcję, która przyciągać będzie turystów i znawców do Poznania, dlatego też listę prac, które mają ważne znaczenie dla dzisiejszej sztuki współczesnej, przygotowują pracownicy Muzeum Narodowego oraz wielcy znawcy sztuki współczesnej. Celem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych jest również pobudzanie do działania lokalnych środowisk, budowanie obywatelskiej skłonności do wspierania kultury, a co za tym idzie, osobista satysfakcja ze współtworzenia kolekcji i jej efektów. Prezesem Zachęty jest Piotr Voelkel, wiceprezesem prof. Wojciech Müller.
Nadesłała: Justyna Zadworna, Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, ul. gen. T. Kutrzeby 10, Poznań
