Dziedziniec Masztalarni tuż przy restauracji „Pod Pretekstem” rozbrzmiał muzyką Krzysztofa Klenczona, znanego polskiego kompozytora, wokalisty i gitarzysty muzyki pop i rockandrollowej. Powróciły znów jego piosenki, które tak wielu pamięta. Wieczór ten zorganizowało 4 września br. Stowarzyszenie Muzyczne „Brzmienia” − dla oddania hołdu artyście, w 30. rocznicę jego tragicznej śmierci.
Wystąpili w nim: Roman Andrzejewski, Grzegorz Kupczyk z grupą Ceti, kwartet gitarowy Black Night i zespół Bardowie oraz Tadeusz Lis. Publiczność z uwagą, chwilami dośpiewując − wysłuchała repertuaru koncertowego, w którym znalazły się ulubione piosenki: „Taka jak ty”, „Wróćmy nad jeziora”, a także inne czy utwory instrumentalne, nawiązujące do tamtych lat, np. „Dom wschodzącego słońca”. Powróciły nagle melodie i słowa piosenek, które Krzysztof Klenczon wykonywał z Niebiesko-Czarnymi, Czerwonymi Gitarami oraz zespołem Trzy Korony. Publiczność śpiewała wraz z muzykami, klaskała, a echo daleko niosło refreny: „białeee żaagle”. Kilka osób spontanicznie zerwało się z krzeseł, aby w tańcu dać upust sentymentom.
Poziom muzyczny koncertu był bardzo zróżnicowany. Grzegorz Kupczyk i multiinstrumentalista Roman Andrzejewski wykazali się znakomitym panowaniem nad swoją sztuką. A Tadeusz Lis porywał słuchaczy do żywiołowości i wybijania rytmu nogami.
Pod koniec tej wspomnieniowej podróży muzycznej z repertuarem Krzysztofa Klenczona został zaprezentowany film dokumentalny o artyście pt. „Zagubiona dusza”, stworzony przez Kazimierza J. Bihuna. Wówczas znów można było posłuchać głosu piosenkarza w znanych przebojach wplecionych między opowieści snute przez osoby bliskie artyście czy z kręgów rodzinnych i przyjaciół ze wspólnych artystycznych dróg.
Koncert poświęcony Krzysztofowi Klenczonowi poprzedziła gala wybrańców. Krzysztof Wodniczak, organizator tego wydarzenia, dokonał wówczas ceremonii wręczenia osobistych nagród: statuetek Wodnika autorstwa poznańskiego rzeźbiarza Kazimierza Rafalika − uznanym przez niego za działalność artystyczną i kulturalną: Janowi Babczyszynowi, Romanowi Andrzejewskiemu – muzykowi i kompozytorowi muzyki teatralnej, Grzegorzowi Kupczykowi – soliście i muzykowi, zespołowi Black Night oraz debiutującemu dziennikarzowi Jarosławowi Kędziorze.
Krzysztof Klenczon urodził się 14 stycznia 1942 roku w Pułtusku, zmarł 7 kwietnia 1981 roku w Chicago. Artysta uznany za jednego z najwybitniejszych polskich muzyków. W latach 1965-1970 wraz z Sewerynem Krajewskim dzielił rolę lidera zespołu Czerwone Gitary, nazywanego „polskimi Beatlesami”. Występował z Niebiesko-Czarnymi, a po rozwiązaniu Czerwonych Gitar założył grupę Trzy Korony, która przetrwała do 1972 roku. Wyjechał do USA i tam występował jako solista, komponował.
Zmarł 7 kwietnia 1981 roku w szpitalu po tragicznym wypadku w wyniku powikłań – zapalenia płuc (zderzenie samochodu Klenczonów z ciężarówką 27 lutego 1981 roku). Ta śmierć wstrząsnęła wszystkimi, a szczególnie licznymi jego miłośnikami.
Prochy artysty sprowadziła do Polski. Od 25 lipca 1981 roku spoczywają one na cmentarzu komunalnym w Szczytnie.
Tekst i fot.: Stefania Pruszyńska
Na fot.: Krzysztof Klenczon z filmu „Zagubiona dusza”, wyemitowanego dla publiczności podczas koncertu w Poznaniu na dziedzińcu „Pod Pretekstem”
— Stefania Pruszyńska
(Stefania Pruszyńska oficjalnie: Stefania Golenia) – eseistka, poetka, redaktor-dziennikarka. Redaktor naczelna, wydawca, autorka i wszechstronna realizatorka Gazety Autorskiej IMPRESJee.pl (od 2006 r.)
Autorka publikacji różnych gatunków (eseje, recenzje, felietony, reportaże, wywiady, fotoreportaże), utworów literackich (poetyckich i prozy poetyckiej, opowiadań, utworów satyrycznych, grotesek, aforyzmów) oraz artystycznych sztuki plastycznej.
Zazwyczaj wykracza poza gatunkowe schematy. Krytycznoliterackie żywioły z upodobaniem uprawia w eseistycznej narracji. Wypowiada się hojnie w swojej twórczości artystycznej literackiej, a w plastycznej mowę swojej wyobraźni, intuicji, myśli i emocji uwalnia w obrazach o indywidualnym, rozpoznawalnym stylu, z autonomiczną, lecz zarazem wieloznaczną symboliką i metaforą.
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒PUBLIKACJE RÓŻNOGATUNKOWE (co najmniej 2 tys.): publicystyka, eseje, felietony, wywiady, recenzje, reportaże, fotoreportaże, utwory artystyczne: literackie i sztuki plastycznej – zarówno w Gazecie IMPRESJee.pl (od 2006 r.), własnych autorskich witrynach artystycznych (Poezja, Stefania Pruszyńska, ArtGrafPoeFoto, Stefania Pruszyńska w latach: 2007-2019), własnym zbiorze poezji „Szepty dalekobieżne” (San Francisco ), jak i w wielu czasopismach ogólnopolskich i regionalnych (również w cyklicznych wydawnictwach: rocznikach) – kulturalnych, literackich, muzycznych, książkach innych autorów, antologiach poetyckich (np. Lednickiej Wiosny Poetyckiej), antologiach poezji współczesnej i antologiach poetyckich dwujęzycznych (np. w latach 2017-2023: Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej, wyd. WO ZLP i Fundacja Literacka „Jak podanie ręki”), charytatywnych i tematycznych. NAJNOWSZE PUBLIKACJE (oprócz zamieszczanych na bieżąco w Gazecie Autorskiej IMPRESJee.pl) w: kwartalniku literackim „Protokół Kulturalny” (nr 84/2023), antologii poświęconej pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 (wyd. Posnania, Poznań, czerwiec 2023) oraz antologii VII Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej „Jesienny dotyk poezji” (wyd. WO ZLP i Fundacja Literacka „Jak podanie ręki”, Poznań, październik 2023). Także publikowała i publikuje w witrynach macierzystych środowisk dziennikarskich i literackich.
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒PREZENTACJE UTWORÓW ARTYSTYCZNYCH. ⇒⇒⇒⇒Poetyckie na: spotkaniach autorskich, festiwalach kulturalnych, jako gość poetycki koncertów, specjalnych spotkań okolicznościowych i różnych społeczności, zaprzyjaźnionych twórców, wieczorach Klubu Literackiego, w kolejnych edycjach Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej WO ZLP oraz kaliskich „Aforystykonów” WO ZLP (w Poznaniu m.in.: w klubie ZAK, PoemaCafe, Pałacu Działyńskich, Domu Romskim, Domu Bretanii, siedzibie PO ZLP na os. Powstańców Warszawy w 2015 r., na Wydziale Dziennikarstwa UAM w kampusie na Morasku, Auli UAM w 2017 r., Collegium Minus UAM, siedzibie KL „Dabrówka” na Piątkowie, w Dwujęzycznym Liceum im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego; poza Poznaniem – w: Kaliszu, Nieszawie, Ludwikowie, Międzyzdrojach, a poza Polską – na greckiej Krecie w Rethymno i Adelianos Kampos w 2010 r).
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒ Z 35-letnim doświadczeniem zawodowym z pracy dziennikarskiej i redaktorskiej, a także artystycznej w redakcjach i wydawnictwach (od 1989). Etatowo: w niezależnym Dzienniku Wielkopolan „Dzisiaj” (1989 – 1991), własnej Agencji „Promotion” (1993), amerykańsko-polskim wydawnictwie US West Polska (1993 – 1996), „Gazecie Targowej”, tygodniku „Wprost” (1996 – 2000).
⇒⇒⇒⇒⇒ Od 2006 r. redaktor naczelna, niezależna wydawczyni, redaktor-autorka i wszechstronna realizatorka Gazety Autorskiej IMPRESJee, obecnie pod nazwą IMPRESJee.pl, o profilu kulturalnym.
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒ Z DOŚWIADCZENIEM WIELOASPEKTOWEJ WSPÓŁPRACY (dziennikarskiej, autorskiej artystycznej, redaktorskiej) z wieloma czasopismami, w tym polonijnymi (w latach 1992-2010: dwutygodnik – „Kurier” Hamburg, „Dziennik Polski”, „Tydzień Polski” – Londyn) oraz licznymi ogólnopolskimi i regionalnymi czasopismami kulturalnymi, literackimi (od wielu lat z „Protokołem Kulturalnym”) oraz wydawnictwami-wydawcami książek literackich i antologii poezji.
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒ TAKŻE REDAKTOR PROWADZĄCA I REDAKTOR-KOREKTOR (z wieloletnim doświadczeniem): czasopism (miesięczników i tygodników), monografii, albumów artystycznych i historycznych, książek poetyckich i prozy, biograficznych, antologii poetyckich, wademeków w kilku językach europejskich, biuletynów i prac naukowych i in.
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒ NAGRODY: w ogólnopolskim konkursie Miesięcznika Kulturalnego „Arkusz” Poznań-Warszawa-Kraków-Wrocław, wydawanego przez Oficynę Wydawniczą „Głos Wielkopolski” (1996), oraz laur „Dziennikarskie Koziołki 2017” w Ogólnopolskim Konkursie Stowarzyszenia Dziennikarzy RP – dla swojej redakcji IMPRESJee.pl za wieloaspektowe realizacje.
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒ NAUKA: Wiedzę akademicką zdobywała w Uniwersytecie im. A. Mickiewicza (UAM) oraz Akademii Ekonomicznej w Poznaniu (AE).
⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒⇒ UPODOBANIA, POGLĄDY: Ideowiec - miłośniczka natury, harmonii, sztuk wszelakich, od wczesnej młodości zwolenniczka idei dialogu kultur i jej rozwoju.
