Stefania Pruszyńska, Inrose 3. Wszelkie prawa zastrzeżone
Edward Estlin Cummings
Tłumaczenie: Stanisław Barańczak
***Noszę Twe serce z sobą
Noszę twe serce z sobą (noszę je w moim
sercu) nigdy się z nim nie rozstaję (gdzie idę
ty idziesz ze mną; cokolwiek robię samotnie
jest twoim dziełem, kochanie)
i nie znam lęku
przed losem (ty jesteś moim losem) nie pragnę
piękniejszych światów (ty jesteś mój świat prawdziwy)
ty jesteś tym co księżyc od dawien dawna znaczył
tobą jest co słońce kiedykolwiek zaśpiewa
oto jest tajemnica której nie dzielę z nikim
(korzeń korzenia zalążek pierwszy zalążka
niebo nieba nad drzewem co zwie się życiem; i rośnie
wyżej niż dusza zapragnie i umysł zdoła zataić)
cud co gwiazdy prowadzi po udzielnych orbitach
noszę twe serce z sobą (noszę je w moim sercu)
Edward Estlin Cummings, znany jako E.E. Cummings lub e.e. cummings (ur. 14 października 1894 r. Cambridge w stanie Massachusetts, zm. 3 września 1962 r. w North Conway w stanie New Hampshire) – amerykański poeta, dramaturg i malarz, jeden z głównych przedstawicieli nowojorskiej awangardy literackiej pierwszej połowy XX wieku. W latach 1911 – 1916 studiował na Harvardzie grekę i języki nowożytne. Swoje pierwsze wiersze publikował w pismach uczelnianych. W latach 1911-1916 studiował na Harvardzie grekę i języki nowożytne. W 1917 r. zaciągnął się do amerykańskiej armii. Podczas I wojny światowej był kierowcą ambulansu na froncie francuskim w Normandii, gdzie wraz z przyjacielem Williamen S. Brownem, postawionym przed sądem wojennym, trafił do obozu karnego za wątki pacyfizmu odkryte przez cenzora francuskiego w korespondencji. Obaj zostali po trzech miesiącach zwolnieni z obozu. Edward E. Cummings w latach 1920-1922 napisał powieść „The Enormous Room”, w której dał, podobnie jak w poezji, wyraz swym poglądom pacyfisty i zaciekłego krytyka wojny i wojska. Gdy w 1918 r. zamieszkał w Nowym Jorku, związał się z tamtejszym środowiskiem literackim. Wiersze publikował od 1920 r. w miesięczniku „The Dial” prowadzonym przez Schofielda Thayera. W Paryżu, gdzie mieszkał w latach 1921-1923, zaprzyjaźnił się z Ezrą Poundem i Hartem Crane`em. Powrócił do Nowego Jorku w 1923 r., tam tworzył, publikował wiersze, wydawał eseje i organizował wystawy malarskie. Zmarł po wylewie krwi do mózgu 3 września 1962 r. w North Conway w stanie New Hampshire.
E.E. Cummings swoje utwory sygnował nazwiskiem e.e. cummings, był twórcą programowo łamiącym poetyckie konwencje. Autorami przekładów jego utworów poetyckich na język polski byli m.in. Stanisław Barańczak i Artur Międzyrzecki. Pośród śpiewających w Polsce jego wiersze był Grzegorz Turnau.
Stanisław Barańczak (ur. 13 listopada 1946 r. w Poznaniu, zm. 26 grudnia 2014 r. w Newtonville) – polski poeta, eseista, krytyk literacki, tłumacz literatury angielskiej, amerykańskiej i rosyjskiej, jeden z najważniejszych twórców Nowej Fali, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników oraz niezależnego pisma „Zapis”. Używał licznych pseudonimów. Maturę zdał w I LO. Był filologiem polskim, absolwentem i pracownikiem naukowym w stopniu doktora UAM, wykładowcą Uniwersytetu Latającego w Poznaniu i Krakowie. W 1977 r. został zwolniony z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, a jego nazwisko trafiło na listę autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. W 1978 r. podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1980 r. sygnował swoim podpisem apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu z robotnikami oraz został przywrócony do pracy na UAM. W 1981 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie na Uniwersytecie Harvarda objął katedrę języka i literatury polskiej im. A. Jurzykowskiego na wydziale slawistyki. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, współredagował „Zeszyty Literackie” wydawane w Paryżu. W latach 1986–1990 był także redaktorem naczelnym „The Polish Review”, kwartalnika wydawanego przez PIASA. Cierpiał na chorobę Parkinsona. Zmarł 26 grudnia 2014 r. Został pochowany 3 stycznia 2015 r. na cmentarzu Mount Auburn w Cambridge (Massachusetts).
(A.W.)
Źródło wiersza: https://poezja.org/wz/Edward_Estlin_Cummings/3560/Nosze_Twe_serce_z_soba
Źródło grafiki Inrose 2: autorka – Stefania Pruszyńska
Oprac. skrócone inf. biogr. na podst. Wikipedii: Abelard Wiński
(Publikacja zaktualizowana z nową grafiką).
